Aktualności

Gdy Tropiciele zamknęli oczy to zrozumieli, że wokół nas istnieje cudowna kraina dźwięków. Trzeba być skupionym, a wtedy można usłyszeć nawet najmniejszy szelest i oczywiście grające instrumenty. To była dopiero orkiestra ! Talerze, sztućce i naczynia. Z czegoś takiego można wydobyć przecież różne odgłosy. A gdyby komuś było mało – to można posłuchać jeszcze „grających pokrywek” wykonanych przez dzieci.

Aby zachować zawsze dobrą formę fizyczną, potrzebny jest ruch i gimnastyka. Rozbitkowie starali się więc dzisiaj przywitać na różne sposoby – używając do tego wszystkich części ciała. Było to nie lada wyzwanie ! Nasze przedszkolaki pokazały, że są jednak wysportowane i wiedzą jak należy dbać o zdrowie i mocne kości. Po zakończonych zajęciach przyszła jeszcze pora na relaksacyjny masaż piłeczkami. To był bardzo przyjemny trening.

To był prawdziwy tor przeszkód. Tropiciele poszukiwali najpierw ukrytej drogi do tronu. Gdy ją odnaleźli – zadzwonił tajemniczy telefon. Dzieci wysłuchały kolejnego zadania i na plecach napisały dotykowym szyfrem odpowiedź. Dowiedziały się też, w jaki sposób porozumiewają się osoby niewidome i jak to możliwe, że mogą one czytać . A po „degustacji” słodkich naleśników wykonały jeszcze bardzo interesujące memo dotykowe. Dziś wszystkie zmysły przedszkolaków brały udział w zajęciach.

Grupa Tropicieli rozmawia w tym tygodniu o ludzkim ciele. Przedszkolaki układały postać z papierowych elementów starając się umieścić odpowiednie części ciała we właściwym miejscu. Potem dzieci rozwiązywały zagadki tematyczne, miały ćwiczenia słuchowe i robiły pracę plastyczną związaną właśnie z tajemnicami ludzkiego ciała.

Rosną obok siebie wszystkie warzywa, które poznali Rozbitkowie. Ale jak je rozpoznać po dotyku gdy mamy zasłonięte oczy? Dzieci bardzo dobrze sobie radzą zarówno z zagadkami dotykowymi jak i z układaniem puzzli warzywnych.   A gdy chcą przygotować zupę, to wiedzą już jakie produkty są do niej potrzebne. Przedszkolakom humory dopisują i gdy zabierają się do pracy, robią to z piosenką na ustach – i to taką o „warzywnej przyjaźni” buraczka i cebulki.