Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły (część V - Pochwały)

(cykl porad na podstawie książki A. Faber, E. Mazlish)

Część V  Pochwały

Każdy z nas słyszał pewnie słowa: „Świetnie gotujesz”, „Super wyglądasz”, „Pięknie udekorowałaś mieszkanie”. Czasami jednak wzbudza to mieszane uczucia i myśli „Co miał innego powiedzieć w tej sytuacji, chciał być miły…” Tak samo odbierają to dzieci, gdy mówimy: „Piękny rysunek!”, „Super wieżę zbudowałeś!” My chcemy oczywiście jak najlepiej, ale okazuje się, że takie pochwały niewiele dają. Trzeba wiedzieć, jak to robić, by przynosiło efekty. Gdy dobre czyny dziecka zostaną potwierdzone, stają się doświadczeniem życiowym, do którego będzie mogło wrócić w czasie zwątpienia i zniechęcenia.

1. Opisz, co widzisz lub czujesz a dziecko po wysłuchaniu tego będzie potrafiło samo się pochwalić

• Zamiast oceniać, jak w tej scence - Mama: Wysprzątałeś pokój - dobry chłopak. Dziecko myśli: Nie jestem taki dobry, niektóre rzeczy wepchnąłem pod łóżko. Opisz tak, jak w tym przykładzie - Mama: Widzę, że wykonano tu dużo pracy. Wszystkie klocki w pudełku, kredki w piórniku, autka na szafce. Miło wejść do takiego pokoju. Dziecko myśli: Kiedy chcę, to wiem jak się sprząta.

• Zamiast oceniać, jak w tej scence - Tata: Ten rysunek, który mi zrobiłaś jest piękny. Dziecko myśli: Ciekawe, czy naprawdę mu się podoba. Opisz tak, jak w tym przykładzie - Tata: Jestem pod wrażeniem twojego obrazka, szczególnie podobają mi się te kolorowe motyle. Powieszę sobie ten wiosenny obrazek koło biurka.
  
  2. Podsumuj krótko godne pochwały zachowanie dziecka

• Od godziny sprzątasz pokój. To się nazywa wytrwałość.
• Pomogłeś koledze, choć inni się śmiali z niego. To się nazywa przyjaźń / odwaga.
• Sama narysowałaś i wycięłaś z papieru karty do gry w memory. To się nazywa zaradność.
  
  3. Unikaj pochwały, w której ukryta jest poprzednia słabość lub niepowodzenie dziecka
  Nie mów:
  W końcu widzę, że posprzątałeś ten pokój.
  Za pierwszym razem ci nie wyszło, ale teraz już dostrzegam poprawę.
  Nie wierzyłam, że uda ci się ułożyć kiedyś te puzzle.

mgr Magdalena Bojanowska